Σκοπός: Η μελέτη αποσκοπούσε στη διερεύνηση της νεώτερης βιβλιογραφίας σχετικά με τη διαχείριση του εξιδρώματος των χρόνιων ελκών στην κλινική πράξη με τη χρήση των σύγχρονων επιθεμάτων. 

Υλικό και Μέθοδος : Πραγματοποιήθηκε ανασκόπηση των δημοσιευμένων τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων δοκιμών (RCTs), των κατευθυντήριων γραμμών και συστηματικών ανασκοπήσεων, στις βάσεις δεδομένων PubMed, SCOPUS, Cochrane database, σε έγκυρους δικτυακούς τόπους και στις κατευθυντήριες οδηγίες της European Pressure Ulcer Advisory Panel (EPUAP).

Αποτελέσματα: Το εξίδρωμα στα οξέα τραύματα μπορεί να έχει ευνοϊκή επίδραση στην επούλωση , ενώ στα χρόνια έλκη ενδέχεται να αναστέλλει την επουλωτική διαδικασία και να αυξάνει τον κίνδυνο των λοιμώξεων. Οι αλλαγές στην ποσότητα και την υφή του εξιδρώματος, παρέχουν πληροφορίες για την κατάσταση του τραύματος και μπορεί να παρέχουν ένδειξη για φλεγμονώδη αντίδραση λόγω αυξανόμενου βακτηριακού φορτίου και παρουσία λοίμωξης. Η διαχείριση του εξιδρώματος αποτελεί κρίσιμη διαδικασία για την επούλωση των χρόνιων ελκών. Σημαντικό ρόλο στη προσπάθεια αυτή έχουν τα σύγχρονα επιθέματα, τα οποία μπορούν να διακριθούν σε κατηγορίες, ανάλογα με το υλικό, τη κατασκευαστική τους δομή και την ικανότητα τους να διαχειρίζονται το εξίδρωμα του έλκους. Οι κυριότερες κατηγορίες επιθεμάτων σε σχέση με την διαχείριση του εξιδρώματος, είναι τα υδροκολοειδή, τα αλγηνικά, τα αφρώδη, τα υδροτριχοειδικά επιθέματα και οι απλές μεμβράνες. 

Συμπεράσματα: Ο στόχος στην κλινική πρακτική είναι, με τη χρήση των κατάλληλων τεχνικών και υλικών φροντίδας να εξασφαλιστεί η κατάλληλη διαχείριση της υγρασίας στην επιφάνεια του έλκους ώστε να προαχθούν τα επουλωτικά φαινόμενα με παράλληλη προστασία από τις λοιμώξεις. Τα σύγχρονα επιθέματα μπορούν να αποδειχθούν χρήσιμα εργαλεία καθώς διαχειρίζονται ικανοποιητικά το εξίδρωμα των χρόνιων ελκών.