Μία ματιά στην περιεγχειρητική νοσηλευτική
Ιωάννης Κουτελέκος
Κυριακή, 1 Ιανουαρίου 2012
Έτος δημοσίευσης:
2012
Συγγραφέας:
- Κουτελέκος Ιωάννης, PhD,Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Νοσηλευτικής Α',ΤΕΙ ΑΘΗΝΑΣ
Σελίδες: 1-2
Περίληψη:
H Περιεγχειρητική Νοσηλευτική αποτελεί ειδικότητα της Νοσηλευτικής με πολλές υποειδικότητες και εστιάζεται σε ασθενείς που χρήζουν χειρουργικής επέμβασης ή σε άλλης επεμβατικής διαδικασίας. 1,2
Οι Περιεγχειρητικοί Νοσηλευτές εργάζονται στενά με τους χειρουργούς, αναισθησιολόγους, τεχνολόγους και άλλους επαγγελματίες υγείας,
παρέχοντας . προεγχειρητική, διεγχειρητική και μετεγχειρητική Νοσηλευτική
φροντίδα κυρίως στο χώρο του χειρουργείου. Παράλληλα, οι Περιεγχειρητικοί νοσηλευτές επιτελούν διάφορους ρόλους,
συμπεριλαμβανομένων του Νοσηλευτή κυκλοφορίας, του Νοσηλευτή αναισθησιολογίας,
του Νοσηλευτή προνάρκωσης και ανάνηψης, του Νοσηλευτή περιεγχειρητικού
καθαρισμού, του Νοσηλευτή προεγχειρητικής ετοιμασίας ή ακόμα και του διευθυντή
χειρουργικού τμήματος. Σε ειδικές περιπτώσεις, στο αντικείμενο της
Περιεγχειρητικής φροντίδας μπορεί να εντάσσονται και μερικοί άλλοι τομείς, όπως
νοσηλεία μιας ημέρας, ενδοσκοπήσεις, αποστείρωση, επεμβατική ακτινολογία και
διαχείριση πόνου. Η πολυπλοκότητα των ρόλων συνιστά πρόκληση στην ανάπτυξη
αρμοδιοτήτων του Περιεγχειρητικού Νοσηλευτή. 1,2
Η θέση του Περιεγχειρητικού Νοσηλευτή απαιτεί
κλινική εμπειρία, επαγγελματικές και διαπροσωπικές, επικοινωνιακές δεξιότητες,
τις οποίες εφαρμόζει βασιζόμενος σε
ηθικές συνιστώσες προκειμένου να παρέχει ολιστική Περιεγχειρητική Νοσηλευτική
φροντίδα.1,2
Ο ρόλος της Περιεγχειρητικής Νοσηλευτικής συνεχίσει
να αλλάζει ταχύτατα καθώς οι τεχνολογικές εξελίξεις και η εποχή της
υπερεξειδίκευσης έρχεται να μας θυμίζει συνεχώς τις σύγχρονες ανάγκες σε όλους
τους τομείς φροντίδας των ασθενών. Η ανάγκη για κατάλληλες δεξιότητες ηγεσίας,
ειδικές κλινικές δεξιότητες, δημιουργική διαχείριση, συνεχή εκπαίδευση, έρευνα
είναι στοιχεία που κρίνονται σε κάθε χώρο εξυπηρέτησης Περιεγχειρητικών
υπηρεσιών. Οι Περιεγχειρητικοί Νοσηλευτές χρειάζεται να επεκτείνουν τις γνώσεις
και τις δεξιότητες τους, χρησιμοποιώντας τη δημιουργικότητα, τις ιδέες τους,
και τη δημιουργική φαντασία τους, ώστε να αναπτύξουν νέες μεθόδους που να
βασίζονται στην τεκμηριωμένη Περιεγχειρητική Νοσηλευτική φροντίδα,
μεγιστοποιώντας την παροχή ποιότητας φροντίδα.3
Άλλωστε είναι ευρέως αποδεκτό, ότι η εφαρμογή
τεκμηριωμένων πρακτικών στην Περιεγχειρητική Νοσηλευτική συντελεί στη βελτίωση
της ποιότητας της περίθαλψης και της ασφάλειας των ασθενών. Η εκτίμηση των
αποτελεσμάτων της έρευνας για τη δημιουργία τεκμηριωμένων κατευθυντήριων
γραμμών για την πρακτική και τους πόρους στην Περιεγχειρητική Νοσηλευτική
βοηθούν διεπιστημονικά τις κλινικές αποφάσεις όλης της χειρουργικής ομάδας.4Επίσης, κρίσιμα σημεία που χρειάζονται συστηματική έρευνα αλλά και επανεκτίμηση
μπορεί να είναι: η ικανοποίηση από τις απαντήσεις και τις συμπεριφορές ασθενών
και των οικογενειών τους από τη χειρουργική επέμβαση, την ασφάλεια των ασθενών
σε όλη την Περιεγχειρητική φροντίδα, την Περιεγχειρητική φυσιολογική
ανταπόκριση στην χειρουργική επέμβαση, τα συστήματα υγείας που απαιτούνται για
την ποιοτική παροχή Περιεγχειρητικής φροντίδας. Οι διαστάσεις αυτές καλό είναι
να συνοδεύονται από μια συζήτηση με ειδικούς εμπειρογνώμονες της
Περιεγχειρητικής που να στηρίζονται σε ποιοτικά χαρακτηριστικά ανάλυσης.5
Ο χώρος της Περιεγχειρητικής Νοσηλευτικής είναι
συναρπαστικός αλλά ταυτόχρονα «αθέατος» για τους περισσότερους. Παράλληλα
ενέχει, όπως άλλωστε κάθε χώρος της Νοσηλευτικής, κινδύνους κόπωσης που συχνά
περιγράφονται ως "συναισθηματικό βάρος" λόγω της υπερβολικής έκθεσης
σε ένα τραυματικό γεγονός. 6
Οι Περιεγχειρητικοί Νοσηλευτές θα πρέπει να παρακολουθούν κατάλληλα και
ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα για την διεύρυνση των θεωρητικών γνώσεων και τη
βελτίωση των πρακτικών δεξιοτήτων, που να καλύπτουν όλο το φάσμα της
Περιεγχειρητικής Νοσηλευτικής φροντίδας. Επιπλέον, οι τρέχουσες πρακτικές
Περιεγχειρητικής τεκμηρίωσης θα πρέπει να επανεξετάζονται συνεχώς και να
ενημερώνονται, προκειμένου να αντιμετωπίζονται τρέχουσες κλινικές απαιτήσεις.6