ΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΕΝΗΛΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΕΠΙΛΗΨΙΑ
Δημήτριοσ Κάστος, Σπυρίδων Ρούσσος, Ιωάννης Κουτελέκος, Γεωργία Γερογιάννη, Γεώργιος Βασιλόπουλος, Θεόδωρος Καπάδοχος, Ευάγγελος Δούσης
Τετάρτη, 1 Ιανουαρίου 2020
Έτος δημοσίευσης:
2020
Συγγραφείς:
- Κάστος Δημήτριοσ, Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών «Εξειδικευμένη Κλινική Νοσηλευτική», Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής
- Ρούσσος Σπυρίδων, Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών «Εξειδικευμένη Κλινική Νοσηλευτική», Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής
- Κουτελέκος Ιωάννης, PhD,Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Νοσηλευτικής Α',ΤΕΙ ΑΘΗΝΑΣ
- Γερογιάννη Γεωργία, Επίκουρη Καθηγήτρια, Τμήμα Νοσηλευτικής Α, ΤΕΙ Αθήνας, Ελλάδα
- Βασιλόπουλος Γεώργιος, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα, Νοσηλευτικής, Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Αθήνας
- Καπάδοχος Θεόδωρος, Επίκουρος Καθηγητής,Τμήμα Νοσηλευτικής, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής
- Δούσης Ευάγγελος, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Νοσηλευτικής, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής
Ευρετήριο όρων:
Σελίδες: 43-52
Περίληψη:
Εισαγωγή: Η επιληψία αποτελεί διαδεδομένη νευρολογική διαταραχή, η οποία πλήττει περισσότερα από 70 εκατομ. άτομα, παγκοσμίως. Η επιληψία χαρακτηρίζεται ως σύμπλεγμα συμπτωμάτων με πολλαπλούς παράγοντες κινδύνου και ισχυρή γενετική προδιάθεση.Σκοπός: Η αξιολόγηση των στάσεων και των απόψεων ενήλικων ασθενών με επιληψία αναφορικά με τη νόσο.Υλικό και Μέθοδος: Περιγραφική μελέτη σε δείγμα ευκολίας 100 ασθενών που προσέρχονταν στα εξωτερικά ιατρεία δημοσίων νοσοκομείων για περιοδικό έλεγχο. Η συλλογή των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με τη συμπλήρωση ειδικά σχεδιασμένου ερωτηματολογίου το οποίο περιελάμβανε τις στάσεις και απόψεις των ασθενών.
Αποτελέσματα: Από τους 100 συμμετέχοντες, το 56% ήταν γυναίκες και το 37% ήταν ηλικίας 30-40 ετών. Αναφορικά με το βαθμό ενημέρωσης, το 88% και το 77% των συμμετεχόντων δήλωσαν ότι, οι ίδιοι και η οικογένεια τους ήταν ενημερωμένοι σχετικά με την ασθένεια, αντίστοιχα ενώ το 59% του δείγματος είχε ήδη επισημάνει στο οικογενειακό τους περιβάλλον τις υπηρεσίες που θα μπορούσαν να ειδοποιήσουν σε περίπτωση ανάγκης. Επίσης, το 75% του δείγματος ανέφερε ότι, βίωνε στήριξη από τα άτομα του οικογενειακού περιβάλλοντος, ενώ το 62% επιθυμούσε να συμμετάσχει σε ένα πρόγραμμα ψυχο-κοινωνικής στήριξης. Επιπροσθέτως, το 65% και το 72% βίωνε άγχος για την πορεία της νόσου και το ενδεχόμενο μιας επερχόμενης επιληπτικής κρίσης, αντίστοιχα ενώ το 91% θεωρούσε ότι, εξαρτάται από άτομα πλησίον τους, κατά την ώρα της κρίσης. Σε σχέση με την κοινωνική ζωή, το 53% απέκρυπτε το πρόβλημα από το κοινωνικό περιβάλλον και το 74% απέφευγε κάποιες φορές τις κοινωνικές δραστηριότητες.
Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα της παρούσης έρευνας θα ενθαρρύνουν τους επαγγελματίες υγείας να επικεντρώνονται στη βιο-ψυχοκοινωνική εκτίμηση των ενήλικων ασθενών με επιληψία ως αναπόσπαστο τμήμα της θεραπείας.
Πλήρες κείμενο PDF
